Advendo zet prima voorstelling neer

IJmuiden – Toneelvereniging Advendo bracht deze week de voorstelling ‘De Vossejacht’ van Hugo Claus uit 1972 in het Witte Theater. Speelde Advendo de laatste jaren vaak zeer eigentijds toneel, dit keer was er voor een heel ander genre gekozen.
‘De Vossejacht’ is gebaseerd op het toneelstuk ‘Volpone’ uit 1606 van Ben Jonson, een tijdgenoot van William Shakespeare.
Dit stuk gaat over het thema hebzucht en alles wat daarbij komt kijken.

Het was een grote wens van regisseur Mieke Freyée, om dit stuk nog eens te regisseren. In 1994 was het haar afstudeerproject.
Toen al werd ze gegrepen door het thema, de teksten en de personages.
Vanwege de examenstress had ze destijds geen tijd om er van te genieten.
Nu kreeg ze een herkansing met deze uitvoering van Advendo.

In ‘De Vossejacht’ draait het om Volpone (Gerard van Gelder), een rijk man die geniet van zijn macht en daar graag misbruik van maakt.
Zijn trouwe dienaar Mosca (Marco Mekenkamp) helpt maar al te graag met het bedenken van snode plannetjes.
Hij stelt voor om het gerucht in de stad te verspreiden dat Volpone op sterven na dood is, om te kijken wat dit teweegbrengt.
De aasgieren dienen zich al snel aan en Volpone speelt ze met sardonisch genoegen tegen elkaar uit, met behulp van Mosca.
Advocaat Voltore (Madelon Rusman) komt met bloemen op ziekenbezoek en hoopt dat zij in het testament komt.

Dat hoopt Catarina, de minnares van Volpone (Marian Dijkkman) ook, maar zij wordt weggestuurd. Corbaccio (gastspeler Wim Alberts) aast ook op een plaats in het testament en onterft daarvoor zijn eigen zoon Bonario (gastspeler Eric Stam).
Aan Corvino (Douwe Dijkstra) vertelt Volpone dat hij niet wil sterven voor hij nog éénmaal de liefde met een vrouw heeft bedreven en dat de dokter daar zijn dochter voor wil aanbieden.
Hij heeft echter zijn zinnen gezet op de vrouw van Corvino, de mooie Celia. (Mariette Snoeks).
Die krijgt hij ook, nadat Celia hem eerst afwees omdat ze doet waar ze zelf zin in heeft en niet rijk wil zijn.
Als Celia toch toegeeft, is Volpone teleurgesteld omdat ook zij uiteindelijk zwicht voor zijn geld.

Dat is echter schijn: in werkelijkheid is Celia de geliefde van Bonario. Die laatste laat het aankomen op een tribunaal.
Rechter Prinses Marina (An Prins) hoort aan wat er allemaal gaande is.
Dit was een prachtige rol, An Prins kwam op in een supermoderne outfit en bewoog zich voort op een gemotoriseerde step.
Bij het verlaten van het toneel kreeg zij een open doekje van het publiek.
De rechter veroordeelt Bonario tot drie jaar hechtenis in dienst van de marine (‘Mijn zeebanket’) en Celia wordt verbannen naar het klooster. De machtswellustelingen kunnen weer verder met hun spel. Dan blijkt Mosca de grootste intrigant te zijn. Hij wil de rijkdom van Volpone voor zichzelf en is van plan te verdwijnen met Catarina.
Hij stelt zijn meester voor om net te doen of hij overleden is, om zo van zijn kwelgeesten af te zijn.
Volpone vindt dit een prachtig plan en de aasgieren verschijnen bij de zogenaamd opgebaarde Volpone.
Dan gebeurt er iets onverwachts: Volpone wordt neergestoken door zijn simpele dochter Nana (‘Ik ben een prinses met een mes’). Joyce van Gelder debuteerde in deze rol en dat deed ze heel goed, ze sprak al haar tekst op rijm uit.
En zo blijven er alleen maar verliezers achter.

Mieke Freyée genoot dit keer van de voorstelling, evenals het publiek. ‘De Vossejacht’ was een goede voorstelling met bloemrijke teksten, grappige vondsten, mooi aangekleed en af en toe met begeleiding van mooie zang door Carla Martens.
Het was overigens geen gemakkelijk toneelstuk, maar werd door de spelers van Advendo toch vlot neergezet en boeide van begin tot einde. (Carla Zwart.)

Bron: Hofgeest 22-02-2006